Łysienie to przejściowa lub trwała utrata włosów, która może obejmować całą głowę bądż jej ograniczoną powierzchnię. Do czynników odpowiedzialnych za procesy łysienia należą między innymi: obciążenia genetyczne, zaburzenia hormonalne, zaburzenia mikrokrążenia w skórze głowy, schorzenia skóry głowy, zażywanie niektórych leków, zatrucie organizmu pierwiastkami toksycznymi, przewlekły stres lub przeżyta trauma, czynniki mechaniczne.
W terapii łysienia najlepsze efekty osiągane są poprzez leczenie farmakologiczne prowadzone przez lekarza oraz jednoczesne zastosowanie zewnętrznej pielęgnacji trychologicznej, która spowalnia wypadanie, wzmacnia włosy i pobudza mieszki włosowe do produkcji nowych włosów.

Łysienie androgenowe - zwane łysieniem typu męskiego dotyczy mężczyzn jak i kobiety. Łysienie to uwarunkowane jest genetycznie, zależy od poziomu androgenów i wieku.
U mężczyzn łysienie często poprzedzone jest łojotokiem lub łupieżem tłustym, a utrata włosów rozpoczyna się od kątów czołowych oraz szczytu głowy i może objąć całą głowę.
Kobiety, u których występuje łysienie androgenowe mogą zauważyć początkowo poszerzający się przedziałek, następnie włosy w okolicy czołowej i ciemieniowej stają się cieńsze i widoczna jest skóra głowy. Przerzedzenia mogą występować na szczycie głowy z zachowaniem 2-3cm pasma włosów nad czołem
Bezpośrednią przyczyną łysienia androgenowego jest hormon DHT /dihydrotestosteron/ powstający w obrębie mieszków włosowych w wyniku działania enzymu 5-alfa-reduktazy na testosteron. Dihydrotestosteron powoduje miniaturyzację mieszków włosowych. Mniejsze mieszki produkują krótsze, cieńsze włosy, które łatwo wypadają czego efektem jest wyłysienie.
Łysienie androgenowe jest z reguły trwałe. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza dermatologa.
Kuracja trychologiczna polega na zastosowaniu bezpośrednio na skórę głowy wcierek z preparatów hamujących działanie enzymu 5-alfa-reduktazy, a jednocześnie stymulujących odrost włosów. Przerwanie terapii powoduje wzrost stężenia DHT w obrębie mieszków, ponowny postęp miniaturyzacji mieszków i wypadanie włosów.

Łysienie anagenowe - występuje wówczas, gdy faza wzrostu włosa /anagen/ zostaje zakłócona na skutek zadziałania czynnika o dużym nasileniu, takiego jak np.: chemioterapia, radioterapia, promieniowanie jonizujące, silny uraz psychiczny, choroby układu dokrewnego, zaburzenia hormonalne, stosowanie leków /szczególnie anabolicznych/, zatrucie metalami ciężkimi /tal, arsen, bor, ołów/ czy choroby autoimmunologicznej.
Zakłócenie wzrostu włosa następuje poprzez zatrzymanie podziałów komórkowych macierzy włosa, co przyczynia się do jego osłabienia – włosy stają się łamliwe, słabe, cieńsze, podatne na uszkodzenia. Trzon włosa zwęża się i pęka w najsłabszym miejscu. Znaczny ubytek włosów widoczny jest w okresie kilku tygodni od zadziałania czynnika uszkadzającego. W łysieniu tego typu nie dochodzi do trwałego uszkodzenia mieszków włosowych, dzięki temu jest ono w pełni odwracalne. Odrost włosów rozpoczyna się zazwyczaj samoistnie po ustąpieniu działania czynnika chorobotwórczego.
Zewnętrzna pielęgnacja trychologiczna ma na celu pobudzić odrost włosów poprzez poprawę mikrokrążenia w skórze głowy i lepsze odżywienie mieszków włosowych

Łysienie telogenowe - ma miejsce wówczas, gdy dochodzi do zaburzenia proporcji ilości włosów będących w fazie wzrostu i w fazie spoczynku /wydłuża się faza spoczynku włosa/.
Objawem łysienia telogenowego jest wzmożone wypadanie włosów zauważalne przy czesaniu czy kąpieli, a ubytek włosów widoczny jest w postaci przerzedzenia się włosów na całej powierzchni głowy. Wypadanie włosów następuje po 3-6 miesiącach po zadziałaniu czynnika chorobotwórczego. Łysienie to nie powoduje całkowitej utraty włosów, mieszki włosowe nie ulegają zanikowi, co umożliwia odrost i regenerację włosów.

Łysienie typu telogenowego może być wywołane przez:

• restrykcyjne diety / niedobory białka, żelaza, cynku/,
• ostre choroby przebiegające z wysoką temperaturą,
• zabiegi operacyjne, urazy, poród /duża utrata krwi/,
• przewlekłe choroby ogólnoustrojowe /np. grużlica, białaczka, choroby wątroby, nowotwory/,
• przyjmowane leki /beta-blokery, przeciwzakrzepowe, retinoidy/,
• zmiany hormonalne,
• alergie,
• silny uraz psychiczny, stan wzmożonego napięcia nerwowego,
• zatrucia metalami ciężkimi,
• ciąża /łysienie poporodowe/.

Gdy przyczyna ustępuje włosy odrastają w przeciągu 6 do 9 miesięcy. W okresie tym wskazane jest zastosowanie pielęgnacji trychologicznej pobudzającej odrost włosów.

Łysienie plackowate - jest wynikiem choroby autoimmunologicznej, charakteryzuje się nagłą utratą włosów na ograniczonym obszarze. Ogniska łysienia są okrągłe lub owalne, dobrze odgraniczone od prawidłowych włosów. Powstałe ogniska w ciągu paru miesięcy samoistnie zarastają, ale niewykluczone są nawroty choroby i powstanie nowych ognisk łysienia w innych niż poprzednio miejscach. Łysienie to może pojawić się zarówno u kobiet jak i mężczyzn w każdym wieku, dotyka również dzieci.
Leczenie tego typu łysienia winno być prowadzone przez lekarza dermatologa. W terapii trychologicznej stosuje się zabiegi pobudzające mikrokrążenie w skórze głowy oraz fototerapię.

Łysienie bliznowaciejące - powstaje w wyniku urazu np. oparzenie skóry, oparzenia chemiczne, skaleczenie,napromieniowanie X, odmrożenie lub różnych chorób owłosionej skóry głowy jak infekcje wirusowe, bakteryjne czy grzybicze. W łysieniu tym mieszki włosowe zostają trwale uszkodzone i nie mają zdolności do produkcji nowych włosów. Łysienie bliznowaciejące jest nieodwracalne.
Leczenie polega na zastosowaniu metod chirurgicznego lub niechirurgicznego uzupełnienia włosów.